Canal des Vosges 4: Sluizen

1 september

Vandaag deels in de regen door stille bossen gevaren. Ongekend lage temperaturen (19 graden!)

De sluizen van het Canal des Vosges brengen ons eerst ongeveer 140 meter hoger om ons vervolgens weer evenveel te laten zakken. Gemiddeld een sluis per kilometer.

Twaalf identieke sluizen achter de rug (hoewel er altijd wel iets aparts aan te beleven valt.)

Een de trap als deze, helemaal voor in de sluiskom, dus vlakbij de deur waardoor straks het water binnenkolkt, bestijgt Mia in elke sluis van dit traject. Denk maar niet dat varen altijd even leuk is. Met het voortouw in de hand klimt ze drie à vier meter, terwijl ik de boot enkele tientallen meters naar achteren vaar en haar dan mijn achtertouw toewerp, dat zij om een bolder legt en vervolgens weer teruggeeft. Dan pas zet ze het 'bassineren' in werking. Zij blijft boven aan het voortouw trekken, ik beneden aan het achtertouw. Zo stijgen we ruim drie meter. En dat zevenenveertig keer... We hebben het ook wel anders geprobeerd, maar voor- en nadelen tegen elkaar afwegend blijven we het toch maar zo doen. Grootste voordeel: de motor gaat uit en ik ben ook even buiten.

Uiteindelijk hebben we slechts 14 kilometer verderop aan een pontonnetje aangelegd. Vanaf dat punt zijn we op de fiets teruggereden tot Fontenoy-le-Château, waarbij het weer eens opviel hoe trouw dit kanaal uit ca.1881 het riviertje de Coney volgt, in bijna al zijn grillen. 

Het hele beekdal staat vol bloeiende spingbalsemien, iets wat vanuit de boot niet te zien is. 

Ik hoop maar dat ze hier in Fontenoy niet denken dat het New Yorkse Coney Island naar dit riviertje is genoemd, want ik weet toevallig dat  dat oorspronkelijk Konijnen Eiland heette, vanwege de konijnen die de Hollanders er voor hun eigen voedselvoorziening, ter vermenigvuldiging hadden losgelaten.

Wat is er verder te beleven op zo'n kanaal, behalve stilte en natuur? Een oude drinkwatervoorziening wellicht, voor de trekpaarden(?)

Het kanaal is wars van rechtlijnigheid, dus snelwegen en spoorlijnen lopen er niet langs. Alleen de Mirages van de Franse luchtmacht trekken zich nergens wat van aan en houden soms, met name op woensdag, schijngevechten boven onze hoofden. Als er al eens een oud dorp is, dan is dat ontstaan aan het riviertje en niet aan het kanaal. Industrie die zich ooit langs het kanaal heeft gevestigd is achterhaald en heeft lege gebouwen opgeleverd. 

Er staan her en der informatieborden over fietsroutes die je landinwaarts kunt maken en alles wat je daar aan erfgoed zou kunnen beleven, maar we stellen dat nog even uit. Het brengt ons van de Saône naar de Maas, that's all.

De bossen zijn indrukwekkend, maar de langs het kanaal aangeplante essen zijn alle dood of stervende, hetgeen een trieste aanblik geeft.

Onze picknickplaats zag er vandaag zo uit:

En onze plek voor de nacht zo:

Zin om langs te komen? Tentje meebrengen!