3 september
Mistflarden dreven vanochtend over het water. Langebroekenweer.
Dikke trui aan om via het tunneltje aan te schuiven in de rij bij de bakker, die ook op zondag vanaf half acht open is.
Na het ontbijt zijn we een wandeling gaan maken. Een uur later kwam de zon door de mist te voorschijn en moest de bovenkleding al weer uit.
We ontdekten het geheim van het kanaal. In een hooggelegen dal, vlakbij het hoogstgelegen kanaalpand waar we nu in liggen, is een groot meer gecreëerd, dat als reservoir dient voor het kanaal.
Aan de noordkant is een betonnen dijk gebouwd, daarachter een voedingskanaal dat het water gedoseerd naar het kanaal leidt. Om het reservoir te voeden stromen op drie plekken beekjes in het meer uit, die van nog hogere gronden afwateren.
Wij wandelden verder om met een boog weer aan het kanaal te komen en liepen tegen een Batterie uit 1882 aan, die momenteel gerestaureerd wordt.
Wij stonden door de oude ijzeren toegangsdeur te gluren toen daarachter, als een geest uit een ander tijdperk, een man opdoemde, gewapend met pijl en boog aan wie wij in ons beste Frans een vraag stelde over de geschiedenis van deze streek. Dat 'brak zijn bek open', zou den 'ollander zeggen. Een golf van historische feiten, meningen en analyses kwam over ons heen. Wij waren het geheel met hem eens, maar ons Frans was niet toereikend om hem uit te luisteren.
We liepen verder en zagen veel rode en blauwe stippen op metersdikke stammen van de essen en soms een rode T. Wat is het verschil?
Het betreft waarschijnlijk de essentaksterfte, veroorzaakt door het essenvlieskelkje, een mooie naam voor een verraderlijke schimmel.
Mia kon er geen genoeg van krijgen en is nog 30 km gaan fietsen. Ik ben wat kleine schades aan de boot gaan herstellen. Mooi weer voor beide.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten