6 september
Het stadje Charmes, 15 sluizen verder, is onze volgende stop. Het zou zijn naam meer eer aan mogen doen.
Het heeft z'n naam wel mee en vermoedelijk ook zijn PR, gezien het aantal campers waarmee de weinige boten het havengebied delen, maar charme is er ver te zoeken.
Alleen dit plaatje kan niet stuk:
Het ligt aan het kanaal en aan de Moezel, maar omdat het vlakbij de toenmalige Duitse grens gelegen is, heeft het in WO II zwaar te lijden gehad. Eerst in juni 1940 van Duitse veroveringsstrijd contra de Franse verdediging. Daarna in 1944 van de strijd tussen de geallieerden tegen de nazi's.
We lopen de (herstelde) kerk in, waarbinnen alle eeuwenoude kunstschatten de verwoestingen hebben overleefd (lees: in veiligheid gebracht waren). De beeldenstorm heeft er wel z'n sporen achtergelaten maar de vrome ingekraste grafitti op het marmeren lichaam van Christus schokten mij. Beetje respect voor de beeldhouwkunst asjeblieft!
Onderweg kwamen we voor het eerst sinds lange tijd weer zwaar beladen vrachtschepen tegen. De Quartz, de Feltspath en de Mica. Ze ploegen over de bodem en moesten in het midden blijven wegens de lage waterstand. Eentje dwong ons zo om aan de kant te gaan, zodat wij aan de grond kwamen te zitten.
In een van de sluizen, waarin wij drie meter zakten, ontdekte Mia een muisje dat zich vastklampte aan een muurplantje, terwijl het waterpeil onder hem zakte. Is dit de sluismuis? Gaat hij als wij weg zijn, rustig tegen de muur omhoog lopen?
De vraag van de dag is: Kunnen muizen zwemmen?
En nu we het toch over knaagdieren bij sluizen hebben, eergister zagen we deze beversporen.
Somebody shoot the bastard...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten