Canal des Vosges 5: Verder omhoog

2 september

Voordat we ons weer zes kilometer in noordelijke richting verplaatsten - met zeven sluizen gaat dat op wandelsnelheid - zijn we eerst een eind gaan fietsen. Met een ommetje vanwege het mooie fietsweer.

Onderweg nam ik enkele eigenaardigheden waar van deze streek, Lorraine.

Veel eerstesteenleggingsstenen als deze, meest uit dezelfde periode, jaren 30 en 40 van de negentiende eeuw.

Verzinkte ijzeren plaatjes (waarvan het zink al deels is weggespoeld), die als gevelbekleding op de zuidgevel zijn aangebracht, heb ik hier veel gezien. We vragen ons af wat het effect zou zijn voor het woongenot. Werkt het isolerend in de zomer?

Menig sluiswachtershuis heeft deze beplating gehad, maar veel is eraf gesloopt. 

De meeste sluiswachtershuisjes staan er sterk verwaarloosd bij. Deze is in een wat betere conditie.

Net op tijd kwamen we in Bains-les-Bains (het Baden Baden van Lotharingen) aan, want er was markt en die zou om twaalf uur aflopen.

Wij kochten ons het apezuur aan groenten en fruit, tot we hijgend op een terras neerzegen voor koffie en biologisch-dynamische bosbessentaart. We konden er wijn en bier kopen (die later de lekkerste bleken te zijn die we tot nu toe op deze reis), zodat we optimistisch bootwaarts trokken. We verdwaalden echter in het bos, op paden die mijn telefoon niet kende. We kwamen kilometers verder dan we verwachtten weer bij het kanaal. Maar wat ik al zei: mooi weer om te fietsen. Tussen de dertig en de veertig kilometer per tocht vinden we meestal wel genoeg. Deze was 34 km.

Vandaag in redelijk zonnig weer vertrokken om de laatste 12 sluizen naar boven te nemen. Hier zijn er bijvoorbeeld drie.

Bij de op een na de laatste sluis was een supermarkt. Omdat die tot half drie gesloten was, siësta, u kent het wel, konden we mooi even de was doen. 

Buiten de winkel stonden een wasmachine voor acht kilo en een voor 18 kilo wasgoed. Die laatste kregen we wel vol. De droger had na drie keer 15 minuten de was nog niet droog en toen Mia er mee terugkwam bij de boot begon het te regenen. 

Met een boot vol nog vochtige was, die overal was op- en uitgehangen voeren we verder tot na de laatste sluis die ons optilde. Daar was een kraan die ons van de nodige hoeveelheid water zou kunnen voorzien, als er ook een mogelijkheid was om er even aan te leggen. Al improviserend is dat gelukt, gelukkig zonder wind of andere schepen. Wij waren vandaag dan ook absoluut de enige boot op dit deel van het Canal des Vosges. Afgezien van deze jongen, in de kleuren van de VNF, Voies Navigables de France.

En deze, met de nationale tweekleur in top.

Na deze sluis volgt een kanaalpand van zeven kilometer voordat we weer naar beneden gaan.

We leggen aan tegenover de boulangerie van het dorp Chaumousey en bedenken hoe we morgenochtend bij dat brood zouden kunnen komen, want een brug is er niet. Tot onze verrassing is er een tunneltje! 's Avonds is er vuurwerk en muziek in het dorp, maar ik zit dit te schrijven...