Rechte kanalen: Sillery

20 september

Het thema van de dagsluiting van vandaag, lieve meekijkvrienden, is 'Rechte kanalen versus kromme'.

Waar ik voordat we aan dit Franse vaaravontuur begonnen, een beetje huiverig voor was, was mijn uitgangspunt dat kanalen in principe in rechte lijnen gegraven worden, en dat dat wel eens verschrikkelijk saai kon gaan worden. Het is me alleszins meegevallen. Kanalen in Frankrijk zijn al sinds de zestiende eeuw aangelegd op basis van hoogtelijnen. Ze meanderen natuurlijk wel minder dan de begeleidende natuurlijke waterlopen, maar om zo weinig mogelijk sluizen te hoeven bouwen, die vertragend uitpakken voor de scheepvaart, volgen de kanalen wel hetzelfde landschap waarin de rivier haar loop heeft genomen.

Tot vandaag! Onze vaarweg bestond vandaag uitsluiten uit kaarsrechte stukken. Van Châlons-en-Champagne tot aan Sillery, waar we vanavond aankwamen, tien kilometer onder Reims, waaraan we morgen op de fiets een bezoek zullen gaan brengen. Het kanaal evenwijdig aan de Marne, zoals ook het kanaal van de Aisne tot de Marne lopen beide door een dal dat zo breed is dat er rechte lijnen in getrokken konden worden. Als in heel Frankrijk de kanalen eruit hadden gezien zoals die van vandaag, was ik misschien niet gegaan. Maar van de pakweg 150 dagen die we in Frankrijk varen, was dit de eerste waarop mij deze gedachte bekroop. Ik kan alleen maar zeggen dat de vaarervaring van een ongekende schoonheid was, en na morgen wel weer zal zijn. In de variatie hoort een dag als vandaag, die ook wel weer fraaie plaatjes oplevert.

Een bocht!

Vandaag twee keer een geladen péniche tegengekomen, een verdubbeling ten opzichte van gister. Dat kan er dus zo uit zien:

Maar erachter zo:

Eerst drie sluizen omlaag, daarna op het Canal de l'Aisne eerst acht omhoog, dan een tunnel van 2,4 km en daarna, tot nu, drie sluizen omlaag. Omdat de plaatsing van de bolders bij de sluizen waarin we omhoog geschut werden, nogal ongunstig uitpakte voor een kleine boot als de onze, klom Mia naar boven en maakte alleen het voortouw vast, waarna ik met de motor het achterschip tegen de muur aan hield. Dat ziet er wel eens zo uit, maar niet altijd...

Niks geen meefietsende zorgverlener in deze tunnel van 2,6 km. Ik vond het ook al een beetje overdreven in die van 4,5 km...

Eenmalig een Ode aan alle vissers die wij voorbijgevaren zijn. En hebben gegroet!

In Sillery is een gezellige haven en een bakker die volgens de Engelsman die we laatst ontmoeten, het beste brood en de beste croissants van Frankrijk bakt. We zullen het morgen zien. Over gedenktekens van de Eerste Wereldoorlog wil ik het nog een keer hebben. Maar hier alvast dat van het dorp Sillery.