27 september
De ochtend begon in de mist. Enkele uren later was de zon de winnaar.
Er is in deze streek ontzaglijk veel verwoest in de jaren 1914-1918, dat geldt vermoedelijk ook voor deze stad. De toenmalige wederopbouw leverde ondermeer zulk soort betonnen kerktorens op:
De sluizen waren afwisselend kalm en onstuimig, maar wij draaien onze handen er niet meer voor om.
Dit was onze 700ste sluis!
De blauwe reiger komt hier heel veel voor. Elke paar kilometer is er wel een te zien. Meestal staat hij of zij wat te dromen langs de waterkant, wanneer wij in haar ooghoeken opdoemen. Het zijn echte schijters, want ook al passeren wij op vele meters afstand, op een moment dat je denkt: nou hoeft het niet meer, vliegen ze toch schijtend weg.
Behalve reigers zien we ook veel vissers. Die heb je in soorten en maten. Staande, lopende, liggende en zittende. De laatsten hebben vaak veel geld uitgegeven en stallen hun complete investering graag om zich heen uit. Soms zijn hun hengels zo lang, dat ze ermee tot aan de overzijde van het kanaal reiken en wel eens opschrikken als wij langsvaren, zodat ze, net op tijd, hun tien meter lange orgaan binnen kunnen halen.
De liggende vissers hebben meestal een tentje bij zich, van waaruit ze half slapend een oogje op hun dobbers houden.
De staanden zijn enigszins wereldvreemde jongens die het schijnbaar normaal vinden om op twee meter afstand vlak naast je komen staan vissen, maar meestal na korte tijd weer tien meter verderop gaan staan. De lopende vissers zijn rusteloze types met een korte hengel die altijd bewegend aas aan een draad in het water hebben hangen.
Veel viaducten waar wij onderdoor varen worden gebruikt als canvas voor de
lokale graffitikunstenaars, aspirant zowel als volleerd. Soms zie je sterke staaltjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten