De toerist-in-eigen-land willen uithangen voerde zover dat we meenden in Ooltgensplaat mosselen te kunnen gaan eten. Om te vieren dat we weer teruggekeerd zijn in onze eigen provincie Zuid Holland, welks vlaggetje we de gehele reis trots gevoerd hebben.
Leuke haven trouwens, met een opvallende muurdecoratie over de geschiedenis van deze plaats, van de hand van Hugo Kaagman.
En een fraai oud stadhuis uit 1616, dat men in de 19e eeuw heeft gemeend te mogen moderniseren, vooral de voorgevel, maar dat in de jaren dertig van de 20e eeuw teruggerestaureerd is.
En een fraai oud stadhuis uit 1616, dat men in de 19e eeuw heeft gemeend te mogen moderniseren, vooral de voorgevel, maar dat in de jaren dertig van de 20e eeuw teruggerestaureerd is.
De borden die verwijzen naar Restaurant ''t Oude Raedhuys' staan er nog, maar behalve een snackbar is er eigenlijk geen restaurant in dit stadje, want het oude raadhuis staat leeg.
Eerst voeren we onder twijfelachtige weersomstandighede -het was toch nog windkracht 4 à 5 geworden- van Stavenisse via Zijpe en de Krammersluis naar het zoete water van het Volkerak.
Daar hebben we Ooltgensplaat geïnspecteerd, vooraleer we door de jachtensluis van de Volkeraksluizen (waar we ooit in een zomer met veertig boten in lagen; nu waren we met twee) naar Het Hollands Diep voeren, waar we in Willemstad nog wel een paar restaurantjes weten te zitten.
Het blijft trouwens een groot avontuur, zodat ik aan evalueren maar niet toe kom.
Misschien morgen, want ik moet het nodig eens uitgebreid hebben over wat ik "de ontwapenende kracht van Bonjour" zou willen noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten