24 juni
Het kanaal is heus wel schitterend, ook al is het pijnlijk om vast te stellen dat het merendeel van de bomen die er nog staan is aangetast.
Er stond onderweg een rijtje van een stuk of twintig grote platanen waar een bordje bij stond: deze bomen zijn niet ziek.
Vanochtend hadden we eerst een heuse sluizentrap, niet veel sluizen kort achter elkaar, zoals in het kanaal van de Nivernais, maar werkelijk een zevenvoudige sluis, van de ene sluiskom in de volgende.
In het gezelschap van twee huurboten, een met Luxemburgse bemanning (drie stevige dochters met hun ouders) en een met twee Zwitserse stellen en een baby, bereden wij de Sept Écluses die ons naar een hoogvlakte voerden, 13 meter hoger.
Boven was ons gisteren door een boekhandelaar in Bésiers een winkeltje voorgespiegeld, waar we wellicht een betere waterkaart konden kopen dan degene die we onlangs kochten. En ik droomde ervan dat er dan ook wel een mooi boekwerk te koop zou zijn over de geschiedenis van het Canal du Midi. Er bleek een juffrouw achter een desk die slechts een flyer aanbood. Ik moest haar uitleggen wat Fluviacarte numero onze is. Nou vergeet het dan maar...
De oplettende lezer heeft natuurlijk allang opgemerkt dat er langs deze sluizentrap geen platanen staan maar cipressen.
Ooit is daar een hellend vlak gemaakt dat buiten gebruik is. Aanvullende informatie moeten we ontberen, maar de locomotief die de waterbak omhoog heeft getrokken staat werkeloos bij de bovenste sluis.
We tuften nog een tijdje door en na voldoende water te hebben ingenomen (het is weer 34 graden) vonden we een plekje in de schaduw van een stelletje zieke bomen. Bovenop de dijk, met grandioos uitzicht over het dal waarlangs dit kanaal het voortkruipt, vangen we zoveel Zuidwesten wind, dat het even allemaal niet meer uitmaakt.
Intussen moet je je hierbij het oorverdovende lawaai voorstellen dat duizenden cicades maker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten