18 juli
Om half negen voeren we stiekem weg uit de jachthaven van Vallabrègues, luid toeterend. Enkele kilometers verderop aan de Rhône hadden we op de heenweg al een haventje gezien dat nog niet op de kaart stond. Op jacht naar tenminste stokbrood hebben we daar aangelegd. De code van het hek werd ons ingefluisterd door een paar mensen die net even op de steiger waren, anders hadden we er niet eens afgekund. Enkele honderden meters van de Rhône af ligt Aramon, een aangename verrassing. Verrast was ik want ik had geen camera bij me om jullie iets te kunnen laten zien. Oud en van mooi zachtgeel zandsteen gebouwd stadje, een wirwar van straatjes, poortjes en pleintjes. Een ommuurd geheel dat voor een flink deel al gerestaureerd is, het werk is nog aan de gang. De nieuwe jachthaven maakt het vanaf de Rhône bereikbaar, maar ben je er in de buurt met een auto: even gaan kijken.
Op een groot deel van het traject van vandaag speelde, naast de Rhône en de zon (33 graden en weinig verkoeling door wind) Le Mont Ventoux een grote rol. Lange tijd was hij recht vooruit zichtbaar, groots en besneeuwd, maar het zicht erop werd niet beter toen we Avignon naderden. Na Avignon zagen we hem rechts van ons, totdat hij ineens verdwenen was. Wordt hij dit jaar weer beklommen in de Tour de France? Die hele Tour, je hoort er niemand over. Wordt-ie wel gereden dit jaar?
In L'Ardoise, dat een haven heeft aan een dode arm van de pas in de jaren 60 en 70 gekanaliseerde machtige rivier de Rhône, zijn wij voor de tweede keer. Veel mogelijkheden om aan te leggen zijn er niet aan de oevers van de 300 km lange rivier. Er is ook niet veel pleziervaart. Misschien in totaal 8 bootjes gezien vandaag. Maar de haventjes die er zijn liggen vaak vol met overwinterende boten van buitenlanders. Voor ons is meestal nog wel plaats, maar zo niet, dan moet je soms wel twintig kilometer doorvaren voordat zich weer een haven aandient.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten