19 juni
In de oude, volledig ommuurde pausenstad Avignon zijn we twee dagen gebleven om aan de geschiedenis te snuffelen.
We liggen aan de kademuur, waar ook een weg langs loopt, zodat er veel verkeerslawaai is. Geen pretje, maar toch de moeite waard. In de stad krioelt het van de theaters, maar wij doen alleen maar de beroemde brug en het Palais des Papes, de goeddeels gerestaureerde ruïne van het 14e eeuwse paleis, dat na de Franse revolutie, toen Avignon pas deel ging uitmaken van Frankrijk, als kazerne in gebruik is genomen. Toen de militairen honderd jaar later het paleis verlieten was er niet veel meer heel van de pauselijke rijkdommen, maar veel van de vrijgekomen ruimtes konden nu mooi dienen als tentoonstellingszalen voor hedendaagse monumentale Afrikaanse kunst. Bijvoorbeeld deze installatie met een eierscherm van Yoni Shinkibare.
We fietsen wat door de oude binnenstad,
doen er onze bootschappen, maar kunnen er geen waterkaart kopen voor het volgende traject, het deel dat we in Brussel ook al niet konden bemachtigen. Uiteindelijk krijgen we bij de Capitainerie kopietjes van het eerste deel van dat traject, van een kaart uit 1995...
De onontkoombare Pont d'Avignon (wat doet men daar ook al weer?...)
Deze brug blijkt in de 13e en 14e eeuw vele honderden meters langer te zijn geweest dan het fragment dat er nu nog staat. De Rhône was dan ook drie keer zo breed als nu. Nu ligt er n.l. een eiland tegenover Avignon, waarheen je je gratis kunt laten overzetten, hetgeen wij deden. Over dat eiland fietsten we zo'n 15 km langs appelgaarden en suikerriet, tot we haast kregen om nog op tijd te zijn voor een douche in de Capitainerie, die om 7u sluit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten