5 juli
Na La Redorte nog eens bekeken te hebben vertrokken we als laatste boot van de kade. Na de eerste sluizen kwamen we de anderen weer tegen. Enkele keren deelden we de sluis met een Frans stel in een eigen boot 
en een met Russen gevulde huurboot-van-het-grootste-kaliber. Drie vlaggen bij elkaar, drie keer dezelfde kleuren, maar steeds in een andere volgorde. De Fransen voeren hun vlag bescheiden in bescheiden formaat. Het maakt hun niet uit waar, wat verwarrend kan uitpakken, want de Nederlanders voeren een klein formaat vlag in de mast van het land waar ze te gast zijn, wij dus een Franse, en een grote vlag achterop, die door velen niet als Nederlands wordt herkend. Gisteren een Spanjaard laten raden, maar na vijf keer heb ik hem maar geholpen.
Onze Nederlandse vlag is zo groot dat hij ook als roetfilter fungeert. Hij hangt een groot deel van de dag voor de uitlaat en als ik hem niet eens per maand uitwas wordt het de rood-grijs-blauwe vlag van Nederroetistan.
Engelsen, Australiërs, Nieuw-Zeelanders, Zuid-Afrikanen en Duitsers, Zwitsers en Denen zorgen ervoor dat ze een vlag meenemen van huis en dossen hun huurboot ermee uit om herkenbaar te zijn. Deze Russen waren 'm vermoedelijk vergeten en hebben de kinderen aan het wek gezet om er een te maken.
En voort ging het over de Franse waterwegen. Imposante werken, gestoffeerd met comfortabele, doch lelijke kunststof huurboten, bemand door toeristen die er wellicht de week van hun leven op hebben.
Een meer permanent deel van de vloot van de kanalen wordt gevormd door (vaak verbouwde), van oorsprong oude Nederlandse boten, of nagebouwde Nederlandse modellen, met name de Luxe Motor. In bezit van vooral Engelsen, 's zomers bemand en de rest van het jaar niet.
Ook zie je veel zgn. narrow boats, ingevoerd uit de UK, oude en nieuwe, waarvan er twee naast elkaar op een trailer passen (grapje?).
Fransen die een boot bezitten zien we niet veel. De zeehavens liggen er natuurlijk wel vol mee, maar op de kanalen ziet het er vaak zo uit:
Niet alles is ellendig. De pracht van het oude Frankrijk wordt veelal in ere gehouden.
En waar het kanaal de oeroude Franse rivieren kruist zijn wij telkens stupéfait.
Hier is iets groots verricht!
Dit is bijvoorbeeld de Cesse, die hier, nu mild, maar soms woest, getuige de beschadigingen aan de onderzijde van het aquaduct, onder het kanaal door stroomt. Verderop zal de Cesse in de Aude vloeien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten