Na een enigszins onrustige nacht - de boten die gisteravond niet meer geschut werden omdat de sluiswachters om zeven uur stoppen, waren gedwongen om af te meren in uitgerekend de niet aflatende stroom van overtollig water in het kanaalsysteem, waardoor we de hele nacht hebben liggen schommelen - lagen we vanochtend om 9 uur klaar om geschut te worden.
De sluis van Trèbes is een drietraps. Omdat er eerst drie boten van boven naar beneden kwamen, gingen de sluisdeuren pas om half tien voor ons open en waren we om tien uur -verregend- boven. In de haven van verhuurbedrijf Le Boat konden we water tanken. Even verderop meerden we aan aan een oude kade. Toen het weer opklaarde zijn we op de fiets bootschappen gaan doen. In een plaatselijke wasserette hebben we de grootste trommel gevuld en kastdroog mee terug genomen. Naarstig op zoek geweest naar de oorzaak van een eigenaardig luchtje in onze kombuis, dat ons al dagen achtervolgt. Bleek de geur van het Franse propaangas te zijn, maar heb geen lek kunnen vinden. Moet een van de knoppen geweest zijn die niet goed sloot, want nu is het over.
Weliswaar geen douche maar wel voldoende water om ons te wassen. Geen WiFi, maar what the fuck, ik heb 3G, 4G, we redden ons wel.
Ook het zonnepaneel bewijst goede diensten. 's Nachts gaat de koelkast op gas als we geen walstroom hebben. De Franse gasfles begint leeg te raken. We hebben nog een restant in een Nederlandse fles, waarop we overstappen tot we de lege Franse fles hebben kunnen omruilen voor een volle. Misschien morgen?
Trèbes is een bijzonder stadje aan de Aude, een van de riviertjes die het kanaal voeden.
Op deze foto is rechts het Canal du Midi te onderscheiden, terwijl links L'Aude om de oude stad stroomt.
Toevallig zit Mia momenteel in een boek waarin deze rivier voorkomt, maar dan in de elfde eeuw. "De Bekeerlinge" van Stefan Hertmans, waarin de hoofdfiguur op de vlucht is voor een kruistocht die het op haar gemunt heeft, omdat ze joods geworden is en steekt deze rivier over.
Ze heeft het bijna uit. Misschien zal ik, om het daarna ook te lezen, mijn boek terzijde leggen, de biografie van Alexander Von Humboldt, de Ontdekker van de Natuur.
Ik ben er halverwege in, het schiet niet erg op. Maar ja, al de tijd die ik besteed aan deze blog gaat van mijn leestijd af.
Het plan is om als het droog is morgen op de fiets naar Carcassonne te gaan terwijl de boot in Trèbes blijft.
We zullen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten