Canal du Rhône à Sète en Canal du Midi 1

22 juni

Het Canal du Rhône à Sète voert onder meer door een aantal forse binnenzeeën. Soms varen we langs een opening in de bedijking van het kanaal en voel je de eb- of vloedstroom dwars op de boot.

 

Omdat het wel eens tegenzit - er zit een lage brug in Frontignan die men slechts tweemaal per dag open wil doen - moesten we vijf uur wachten.

We zijn een eindje gaan fietsen en kwamen uit op het strand der Méditerrannée, waar we een zeebad namen.

  

Toch wel even een mijlpaal hé, van de Noordzee naar de Middellandse Zee, in een bootje over en door bergen en door dalen, met hulp van vele tientallen mannen en vrouwen van de VNF en de CNR, die ik hierbij alvast even hartelijk wil bedanken.

Maar eerst was er het Canal du Rhône à Sète, dat in rechte lijnen tussen de Étangs door loopt die in open verbinding staan met de zee.

 

De kanaaloevers lijken in deplorabele staat te verkeren, maar het kan zijn dat men momenteel bezig is een nieuwe opvatting over dit 18e eeuwse kanaal te implementeren. 

   

 

De laatste horde van het kanaal is het Étang de Thau, de grootste van de binnenzeeën, dat zonder kanaaloevers, doch met hulp van spaarzame betonning moet worden overgestoken.

 

We hadden gegokt op de haven van Marseillan, maar hadden ons niet gerealiseerd dat het spel hier al begonnen is. Dat betekent tijdig reserveren, wat tot nu toe nergens nodig was. Na een oversteek van twee uur werden we er weggestuurd omdat het er vol was. Terwijl wijzelf nog wel opties zagen. 

 

Beetje pissig nog een uur doorgevaren tot pal voor de eerste sluis van het Canal du Midi. Alwaar wij ligplaats namen.