Rhône 7 en 8: Valence

23 juli

Bij ons vertrek uit de haven van Viviers waren, afgezien van dat veel te grote passagiersschip, alle boten al vertrokken, op één na, een kleine zeilboot, ontdaan van de mast, maar van dezelfde ontwerper als onze ExCaltex, G. de Vries Lentsch jr. Ons bootje uit 1950 is een van de laatste schepen die nog geklonken is, deze zeilboot is een van de eerste met glasvezel versterkt polyester uit 1963. Gebouwd nota bene bij Fokker op Ypenburg waar ik toen, in 1963 vlak achter woonde. Nu in bezit van een Engels gezin, Keith en Liz die met hun zoon Chip langzaam noordwaarts varen.

De reis naar Valence verliep voorspoedig. Er is niet veel water, dus de stroomsnelheid waar we tegenop moesten tornen, was eigenlijk te verwaarlozen. En de wind hadden we in de rug. Dat betekent: veel golven en weinig verkoeling. 

Het was weer heiig, dus op de foto is het niet duidelijk te zien, maar aan onze rechterhand zien we in de verte de Alpen.

Naarmate we dichterbij Valence kwamen werden de luchten onheilspellender. Maar ach, Frankrijk is zo groot, de regen valt meestal wel ergens anders. Later die avond heeft het alsnog flink gekletterd op het dak en de kuiptent.

Hier zijn we in de grootste fluviale haven van Frankrijk. We laten er de wasmachine in twee keer al onze vuile was wassen.

Om Valence te kunnen bekijken, althans de oude stad, zijn we er op de fiets heengegaan. Stukje ViaRhôna, door het Parc Jouvet en te voet de oude binnenstad verkend. Bloedheet, en volkomen uitgestorven, want veel winkels en die zijn op zondag dicht.

Anders dan Viviers is Valence een grote moderne stad, maar we bezoeken alleen het oude centrum.

In het park een installatie die het mogelijk maakt om op gelijke hoogte te komen met de aartsengel die over het park uitkijkt.

Mogelijk heeft Marinus Boezem hier het plan voor zijn populierenkathedraal in de Flevopolder opgevat.