Zout water!

21 juni

De eerste nacht met de horren, die ik maakte uit het rolletje van 3 x 1 m horregaas dat we een paar weken kochten bij de 'bricolage', is goed bevallen. Dat we al een paar dagen onder de jeukende bulten zitten komt waarschijnlijk door die hele kleine, ongeziene etterstekebeestjes, want de muggen kunnen we goed buiten houden op onze mooie ligplaats in de Petit Rhône.

De volgende ochtend zijn we al vrij snel in de Camargue, althans we scheren langs de buitenrand van deze grote moerasdelta van de Rhône.

 

Ik was er nog niet alert op, dus ik had geen camera in de aanslag, maar ik zag op korte afstand naast het kanaal een stel "wilde" paarden met erbij enkele koereigers. Een koereiger daalde neer op de rug van een van de paarden. Dan ben je toch wel even ver van huis, dacht ik toen, een koereiger op een gebrandmerkt paard!

Op de laatste vijftig kilometer van de Rhône verschenen er ineens weer meeuwen, eerst de zilvermeeuw, op de Petit Rhône kwam de kokmeeuw erbij. Nu zijn er ook visdiefjes. Als morgen ook de mantelmeeuwen zich bij dit gezelschap zullen voegen weet je dat we bij zee zijn.

Ook de steltkluten die ik hier zag, heb ik niet op de foto, dus neem maar van mij aan: ze zijn hier.

Purperreigers heb ik een zeker drie keer waargenomen en op onderstaande foto zou een geoefende vogelaar al snel de Kleine Zilverreiger ontwaren, die hier ook veelvuldig voorkomt.

 

Aan van alles is te merken dat de Middellandse Zee naderbij komt. Hier staan ineens pijnbomen langs de waterkant.

 

Tussendoor deden we Aigues-Mortes nog even aan, een in de gidsen zeer aanbevolen stadje. Inderdaad, het was zeer schoon, maar mij bekroop er het gevoel in Batavia Outlet Stad rond te lopen. Een ommuurd stadje dat qua stratenplan aan Elburg herinnert, maar bijna alle straatjes, met huizen van twee verdiepingen, zijn nu lange rijen winkeltjes met spullen die speciaal voor de toeristen zijn ingekocht.

 

Overal uitbundig bloeiende oleanderstruiken. Maar wat is dit nu weer voor een boom?

 

Wel konden wij er de ontbrekende waterkaart aanschaffen, onontbeerlijk bij het vervolgen van onze tocht.

Snel verder maar weer, ook al omdat we lagen afgemeerd op de vaste plek van een rondvaartboot die elk moment kon terugkeren.

 

 

De lage horizon, het ontbreken van achtergrondgebergte, het landschap doet Hollands aan. Ik waan mij op de Wieden. Dan leggen we aan aan een betonnen wand van het kanaal, bij een paar huizen. Ik duik het water in om het zweet van de dag kwijt te raken. Het water is warmer dan ik had verwacht, maar bovendien is het zout! 

Het is de Méditerrannée, die zich hier al mengt met het kanaalwater.