25 juni
Het weer blijft onverminderd mooi. We vinden steeds wel ergens een plekje in de schaduw om te lunchen of te overnachten. Als 's middags de wind opsteekt is het goed uit te houden op de boot. Alle kommer over de platanenziekte ten spijt blijken er soms ook stukken beplant met grote pijnbomen.
Aan het eind van de middag kunnen we onder het onontkoombare gerasp van de cicades, die in de bomen huizen, op het kanaaldijkje in de wind deze blog bijhouden. (Alleen ontkoombaar als je ergens gaat liggen waar geen bomen meer staan, maar dan lig je in de mediterrane zon). Gisteravond kwam een troepje bijeneters zich eraan tegoed doen. Prachtige vogels. Ik zou het talent en de camera van Elsbeth Cochius moeten hebben om je er een te kunnen laten zien, maar nu moet ik verwijzen naar de illustraties in je vogelboekje.
Het Kanaal van het Zuiden is een fraai stuk zeventiende eeuws ingenieurswerk. Vele tientallen beken moeten worden overgestoken. Dat gaat met evenzoveel aquaducten. Nu liggen we bijvoorbeeld vlakbij het aquaduct over de Répudre, waar een streep op een vloedsteen aangeeft dat het water in de 19e eeuw een aantal keren anderhalve meter boven het kanaal heeft gestaan. Nu kabbelt de Répudre in de diepte, zes meter onder het kanaal.
De horizontale kerven op de hoeken van dit muurtje zijn natuurlijk ontstaan door de sleeptouwen van de "halage" over het jaagpad aan de overkant van het kanaal.
Eerder vandaag zagen we ook al juweeltjes van waterstaatsbouw. Prachtige boogbrugjes, soms voorzien van een jaartal, die maatgevend zijn voor de pleziervaart op het Canal du Midi.
Hier staat bijvoorbeeld 1684, toen het kanaal werd aangelegd.
Dat de Fransen het niet met alle milieuvoorschriften even nauw hoeven te nemen komt natuurlijk omdat ze zo'n gruwelijk groot land hebben, waar veel ruimte is voor de Franse Slag. Veel van zulke wrakken liggen er overduidelijk al jaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten