15 juli
Hoe het gegaan is in St.-Gilles op Quatorze Juillet wou U nog weten?
Toen we daar aankwamen was het al laat in de middag. Het zag er niet zo uit als we gedacht hadden, we zijn gaan liggen bij een waterkraan op een plaats die was gereserveerd voor een boot die al jaren weg is, tussen een AirB&B-bootje en een oude houten schuit van een Engels stel die daar al jaren lijkt te liggen. Na het vullen van onze watertanks ben ik pas een paar uur later eens gaan kijken waar we eigenlijk terechtgekomen waren. Toen zag ik dat we te laat waren om nog getuige te kunnen zijn van de run van de stieren door de straten van St.-Gilles. De hekken stonden overal nog, hekken om stieren in het gareel te houden, maar met tralies die mensen nog wel doorlaten. Kortom: Pamplona-achtige toestanden.
Nu zaten alle terrassen vol met dinerenden. Feestje gemist.
De volgende ochtend, zaterdag hebben we het stadje verkend en waren toch wel gecharmeerd. Er werd duidelijk werk gemaakt van restauratie van eeuwenoud erfgoed, waaronder een Romaanse kerk en wellicht ook romeinse restanten. Ik zou zeggen, ga er over een jaar of vijf nog eens kijken, als je er toch in de buurt bent.
We waren al enkele kilometers op weg richting Beaucaire, op een tak van het kanaal die daar doodloopt. Omdat we anders het hele eind terug zouden moeten varen, zijn we meteen teruggegaan. Door de sluis van St-Gilles, de Petit Rhône op. Na het Canal du Midi hadden we zout water. Dat lag nu weer achter ons. Er viel dus wat te schrobben.
Prachtig vaarwater, doodstil, maar met slechts twee aanlegplekken, steeds voor slechts één boot.
Arles wilden we graag zien en dat ligt aan de Rhône, voorbij de splitsing met de Petit Rhône. We waren daar vorige maand naartoe gevaren om te moeten concluderen dat aanleggen daar niet mogelijk is. Nu opteerden we voor een aanlegplaats aan de Petit Rhône, met een fietstochtje van een kwartier om de oude stad Arles te bereiken en liggen we onder de prachtige, maar lawaaierige hangbrug. Moet kunnen voor een keertje. Maar voor mensen als wij, die eigenlijk op zoek zijn naar stilte is dit, zo kort na Sète, niet licht verteerbaar. Zeker toen bleek dat er iemand met modderschoenen op de boot had gelopen, toen wij terugkeerden van ons bezoek aan Arles... De wind neemt toe, vanmiddag en morgen Noord 6.
Afijn, in Arles was veel te zien. De Romeinse Arena, het Amfitheater...
de talloze straatjes gevuld met gezelligheid, we hadden het niet willlen missen.
En dan Het Fotofestival, waar we op enkele lokaties zo konden binnenlopen en ons ondermeer geconfronteerd zagen met onze tenenkrommende zwartepietentraditie.
Een Muziekfestival en een Theaterfestival. En Van Gogh everywhere, zodat we, na Auvers-sur-Oise, waar we zijn graf zagen, onze bedevaart konden voortzetten in de Fondation Vincent van Gogh. Daar was ook de tentoonstelling met het werk van de Amerikaanse schilder Alice Neel (1900-1984) die eerder in Nederland te zien was. Het portret van Andy Warhol na de aanslag greep mij het meest aan.
O, and by the way... vandaag zijn we precies drie maanden onderweg! Op de helft dus van ons halve jaar. Proost!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten