17 juli
De Rhône brengt ons omhoog in grote sprongen van beton.
Er was wel plek maar geen havenmeester in het haventje van Vallabrègues, waar vandaan we op de fiets Tarascon en Beaucaire konden gaan zien. Met een temperatuur die opliep tot boven de dertig graden verbaasde het niet daar op deze zondagmiddag veel lege straten te zien. Maar het kasteel van Tarascon was koel en zeer de moeite waard. Een groot middeleeuws kasteel dat in latere eeuwen ook als gevangenis heeft dienstgedaan, hetgeen allerlei interessante grafitti heeft opgeleverd.
Het zeer sober tot niet ingerichte kasteel bood ruimte aan een tentoonstelling van moderne kunst.
Interessante stad, Tarascon, maar alles is verder dicht deze dag. Via de brug over de Rhône kwamen we in Beaucaire, waar ook een groot kasteel staat, dat we maar even oversloegen. Ook hier stonden de hekken, speciaal ontworpen om de stieren in het gareel te houden en mensen te laten ontsnappen, nog op straat. Wij waren tevreden met een ijskoude Schweppes Agrum' op een schaduwrijk pleintje, onder eeuwenoude platanen met een geschatte omtrek van zes meter, alvorens we de terugreis aanvaardden.
Daar zwommen we in de Rhône. Ik verwijderde meters visdraad dat rond de schroef gewikkeld zat. We spoelden ons af met schoon water uit een slang die klaarlag, maar werden tijdens het eten ruw onderbroken omdat er een passagiersschip onze plek bleek te hebben gereserveerd. We eindigden de dag langszij een in Nederland gebouwde boot van een Duits/Zwitsers stel, die ook morgenochtend vertrekken. Wij zijn vast van plan om hier zonder te betalen weg te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten